What was the moment when you felt "most Galatasaraylı"?
For me it was the win against Bordeaux in old Ali Sami Yen.
galatasarayın biraz kötü olduğu bir dönemde büyüdüm futbolu sevmeye başladım falan. galatasaraylı olduğum 2008 şampiyonluğunda her hafta sonu maçın sonucunu babama sorduğumdan belliydi ama hayal meyal takip ediyordum, aktif bir duygusal bağlantım da vardı ama ilgim yoktu.
- sınıfa başladığımda 2008-2009 sezonuydu. tost makinesine damlayan kaşar sertleşir kızarır ya, o renklerde bir formamız vardı. o formayı görünce aklıma milan baroş ve harry kewell gelir. gs tv'de harry kewell için daddy cool editi yapmışlardı hahahahaha
işte o sezon türbülanstaydık, aslında iyi top oynuyorduk ama kazanamıyorduk, gerçekten sempatik bir takımdık. bal üretemeyen arı gibiydik
bu bordeaux maçı öyle bir maçtı ki, her galatasaraylı ruhunun tamamıyla takımla birlikte savaşıyordu sahada. hepimizin, sanki sahadaymışız ve futbolcular kadar yorulmuşuz gibi bir sevinci ve rahatlaması olmuştu son düdüğü duyunca. emre tilev de çok duygulu, biraz cringe ama temelinde samimi bir şekilde sunmuştu, bir galatasaray taraftarı gibiydi bu gurur verici bir andı, gurur duymuştum galatasaraylı olmaktan
abi maçtan sonra üçlü çektiren SABRİ'nin şu mythical figürüne bakar mısın